Ik open de deur en kijk rond. Behalve mijn kleren, boeken en elektronische spullen heeft mijn vader niets meegenomen. De klerenkast, mijn bed het bureau, alles staat er nog, want ik kreeg in Epe alles nieuw. Zelf durfde ik het huis niet meer in. Dan valt mijn oog op iets dat op de grond ligt. Een fotolijst met een certificaat van een opdracht van school. Ik was er zo trots op, want ik was één van de weinigen van mijn klas die een certificaat kreeg. Daar had ik mijn klasgenoten mooi een hak mee gezet. Het glas is gebroken. Ik neem het mee, besluit ik. Ik sta op en kijk naar de vensterbank waar het altijd op had gestaan. Hé, dat is gek. Het raam staat open. Zou dat al die tijd open hebben gestaan? Ik kijk een tijdje naar buiten. Dit verklaarde het geluid. Eerst is de lijst op de verwarming gevallen en toen op de grond, dat moet wel. Ik lach in mezelf. Hier schrok ik dus zo van. Ineens voel ik me een stuk beter. Zie mij hier eens staan! Ik heb het gedaan, ik heb niet opgegeven! Plots strijkt er koude lucht langs mijn nek. Het lijkt wel een adem. Twee handen sluiten zich om mijn nek. Ik ben te verbluft, te geschrokken om te reageren. Ik ken deze handen. ‘Dag, Emma,’ hoor ik achter me. Mijn adem stokt. Dit kan niet! Paniek dringt door mijn hele lichaam. Het maakt dat ik bevries. Dit moet een nare droom zijn. Maar direct besef ik dat dit wel echt gebeurt.
Prijs: €19,99 (gratis verzending)